مردم سالاری در حیات معقول علامه محمدتقی جعفری

با رواج اندیشه های دموکراسی درجوامع اسلامی ومطرح شدن افراد به عنوان شهروند که دارای جایگاه وتأثیر درحیات سیاسی است، پرسشهایی دررابطه با نوع ومیزان مشارکت مسلمانان درسیاست وجوابهای دین اسلام به این پرسشها، مورد توجه اندیشمندان مسلمان قرار گرفت. اندیشمندان شیعه نیز درمقابل این اندیشه نوین وبراساس منابع اصلی دینی (قرآن،حدیث،عقل واجماع) وبراساس دیدگاهی که به مفهوم دموکراسی ورابطه آن با مفاهیم دینی دارد به جهت گیری درمقابل دموکراسی پرداخته اند. علامه جعفری ازجمله اندیشمندان شیعه است که نظریاتی رادررابطه با جایگاه مردم درسیاست بر اساس منابع اسلامی بیان کرده است. علامه جعفری بابیان نظریه حیات معقول که شالوده واساس نظریات این عالم رادر رابطه با موضوعات مختلف تشکیل می دهد، به بررسی جایگاه ومیزان وهمچنین نحوه مشارکت مردم درسیاست براساس اسلام پرداخته است.همچنین علامه جعفری به بررسی مفاهیم مرتبط با دموکراسی غربی وبیان جایگاه این مفاهیم دراسلام پرداخته است. دراین پژوهش بعد ازبیان کلیات درفصل اول،درفصل دوم به بیان نظریات مختلفی که دررابطه با دموکراسی وانواع آن وهمچنین نظریه حیات معقول علامه جعفری پرداخته شده است، درفصل سوم به بیان جایگاه دموکراسی درحیات معقول ومفاهیم مرتبط با آن پرداخته می شود و نحوه مشارکت مطلوب درسیاست از دیدگاه علامه جعفری مورد بررسی قرارمی گیرد ودرفصل چهارم جامعه آرمانی علامه براساس نظریه حیات معقول مورد بررسی قرارخواهد گرفت. توضیحات:دراین تحقیق مطرح شدن نظریات علمای دیگر،دررابطه باموضوع مورد بحث ازلحاظ مقایسه این دیدگاهها بادیدگاه علامه جعفری نیست بلکه هدف بیان جایگاه واهمیت بحث دراندیشه علمای شیعه وتکمیل نظریات علامه جعفری است.